route | pagina terug |
We gaan Canada weer verlaten en terug naar de US. Onderweg even bij Starbucks een bakkie doen. Aukje gaat haar E-book reader installeren, maar dat gaat langzaam en uiteindelijk helemaal niet...
Ik ga de laatste Canadese dollars omzetten in benzine en dan de grens over. Dat gaat moeizaam.
Na een half uur wachten in de file moeten wij de RV ergens parkeren en naar het kantoor van die lange officer. Hij heeft onze paspoorten.
Of wij handelswaar bij ons hebben, pets, flowers, meat, firewood ...
Ja wij hebben voedsel bij ons voor vandaag, nou en..? Ook tanden gepoetst vanmorgen. We moeten de sleutels van de RV afgeven en de extra tall officer gaat er huiszoeking doen. Na enige tijd komt hij met ernstige passen terug. Hij heeft een tomaat in de handboeien geslagen. Onze appels konden ermee door, die kwamen uit de US, maar deze tomaat kon zich identificeren als komende uit Canada en dat is verdacht. Hij is gearresteerd. Maar wat nu? Welingelichte bronnen laten ons weten dat deze tomaat vrijwel zeker de doodstraf wacht. Deze tomatenrepubliek is onverbiddelijk tegen alles wat de binnenlandse veiligheid bedreigt. Ik probeer nog de tomaat vrij te pleiten. De IQ van een tomaat is toch al laag, hij kan er ook niks aan kan doen. Kan de jury dat straks ook meewegen? Toen we later weer de RV in mochten, vonden we nog het broertje van de tomaat. Ook uit Canada. Waarom de ene tomaat wel en de andere niet? Dat soort vragen. Zwijgzaam vervolgden wij onze reis richting Seattle zoals we de douane beloofd hebben, via enkele eilanden voor de kust. Mooie tocht, maar het grijze weer bepaalde wel de sfeer op deze toch al droeve dag. In Oak Harbor vonden we weer een Walmart. Ook een Starbucks om de reader van Aukje goed te krijgen. Nu komt ze tijd tekort .... |