24-8 Indiana Dunes
| vorige | route | met 3D foto's | volgende |
Vannacht hadden de lijntrekkers natuurlijk het hele Walmart parkeerterrein van nieuwe lijnen voorzien.
We vertrokken een beetje op tijd om niet laat in Chicago aan te komen.
Net Fort Wayne uit en de Tom Tom meldt zoiets als “after 100 mile turn right”.
Dat wordt dus een stijve rechtervoet.
Maar we merken dat het de laatste dagen allengs warmer wordt en de mais steeds beroerder op het land staat. De voortdurende droogte is steeds meer zichtbaar. Aanvankelijk stond de mais (bv. in Vermont) tot manshoogte.
Van vrouwen krijg je niet zo’n hoogte, dus je kunt zeggen dat de mais hier nu tot vrouwshoogte staat, net tot boven de knie, dat je denkt “kan dat niet een beetje hoger?”
| Wij behandelen de droge keel met wat koffie bij McDonald’s, ook niet best en bovendien hebben we weinig succes met internet. Vandaag dus even niet. Zo’n 50 mile voor Chicago bedenkt Aukje dat het leuk is in de Indiana Dunes Campground de nacht door te brengen. Daar is een strook zandduinen aan het Lake Michigan, hetgeen heel bijzonder is voor de USA. Met hooggespannen verwachtingen gaan we erheen, maar het lijkt een beetje op wat we al kennen uit Nederland. Het is bloedheet en er zijn weinig zonaanbidders of zwemmers. Aan mij is dat ook niet besteed. Duinen beklimmen in de hitte is ook niks voor mij, dus zoeken we de schaduw van de camping maar op. Mooie plek. Toch gaan we nog even kijken of de zon echt wel onder gaat, dat is dan weer mooi meegenomen (in de vorm van foto’s). |
