De plek waar Annemieke en Jeremia wonen is aan het eind van een doodlopende weg, heel verlaten. Het huis is 14 jaar geleden gebouwd door Jeremia (van oorsprong timmerman) en enkele vrienden.
Annemieke en Jeremia hadden ’s avonds een heerlijke maaltijd voorbereid. We werden onderworpen aan een experiment.
Een stuk lamsvlees moest, gewikkeld in aluminiumfolie, worden geroosterd op een vuur. Ingewikkeld dus. Maar laat dat maar aan Jeremia over. Op het balcon van hun mooie huis hebben we lekker gegeten en nader met elkaar (nou ja, Annemieke kenden we al een beetje) kennis gemaakt.
Donderdag de 16e naar Hannover gegaan, dit keer niet in Duitsland. In het Hood-museum waren verschillende tentoonstellingen, maar het is ook een creatief centrum voor gekwalificeerde
{flv}Annemieke_Jeremiah{/flv} |
kunstenaars. Annemieke oefent er soms. Na de lunch in een haast on-Amerikaans (want geen fast-food) eethuisje weer naar huis. Dan mailen, site bijwerken (al heel snel achterstand opgelopen) en naar een concert luisteren van het duo in de catacomben van het huis. Heel apart en boeiend die stukken voor piano en accordeon. Zo hoor je dat zelden! En weer gezellig eten, drinken, maar dan een forse wandeling maken (wat een muggen!) door de achtertuin: een door de staat onderhouden bos. Nee, niet de Apallachian trail. Daarvoor ontbrak helaas de tijd. Lekker geslapen en weer eten en wandelen. Maar wat is toch “grooming at any hour” in het bos? Iets voor de dames? Nee, de dames gaan bosbessen plukken en komen zonder blauwe vingers terug, maar wel met knoepers van bessen. Noem dat maar plukken. Dan een “last supper” en een warm afscheid. Tot ziens en dank voor de gastvrijheid. We gaan op weg naar de Niagara Falls. Jeremiah beveelt highway 20 aan, een mooie route. Onderweg merk ik dat de rechter achterbanden toch wel erg zacht zijn. We besluiten te stoppen in Bennington, daar zal wel een tire center zijn en dat zien we morgen dan wel weer. Bij de Walmart ter plaatse sluiten we de dag en de ogen.
|