Eigenlijk is het overal wel mooi en bijzonder zolang je de snelwegen mijdt. En het is steeds mooi weer. We kunnen ons nauwelijks herinneren dat we regen hadden. In de bergen en aan zee was het ’s nachts wel wat frisser, maar dat is nu ook weer voorbij.
In Eugene zijn we niet welkom bij Walmarkt.
Maar we gaan eerst dit plaatsje eens verkennen. Het is zondag en de rust heeft hier toegeslagen, het is uitgestorven.
We ontmoeten iemand die een wand aan het beschilderen is. Blijkt een Nederlander te zijn. Hans heeft hier een gallerie en wil zijn zijgevel opleuken. Is daar al 4 maanden mee bezig in het weekend, heeft belangstelling van o.a. de burgemeester en de krant, maar moet nu tot de daklijst zien te komen. Als hij hulpmiddelen wil gebruiken, moet hij aan allerlei voorschriften voldoen en vergunningen hebben. Daar heeft hij geen zin in. Zijn kwast zit nu aam het eind van een 3m lange stok en zo probeert hij verf op de juiste plaats te mikken.
Hij wijst ons op een overnachtingsplek ergens in een afgelegen hoekje.
Op zoek naar een drankje komen we bij een soort pizzeria waar een groepje oudere jongeren muziek zit te maken. Ze kennen maar één deuntje en dat wordt eindeloos herhaald. De puber aan het tafeltje naast ons heeft een koptelefoon gescoord, want hij houdt zichtbaar van zitten.
Na het biertje gaan we er toch ook maar een heerlijke pizza eten.
Zijn we meteen klaar voor vanavond op het plekje van Hans.