We zouden binnen die tijd net thuis kunnen zijn en spreken af met de arts dat we de operatie in Nederland zullen laten uitvoeren en dat zij geen verdere actie zal ondernemen.
We verliezen zo wat tijd en maken een korte dagtour (ma-31 juli) die eindigt op een camping in Rotsund. Onderweg naar Narvik (di-1 aug) blijkt dat een kleine slingering in de motor van Annick steeds erger wordt. Dit was merkbaar geworden na de val, maar nu wordt het nodig het te verhelpen.
We vinden in Narvik een motorgarage (wo 2 aug). Deze stelt vast dat het achterwiel slingert en dat de spaken hun spanning hebben verloren. Het blijkt dat er nieuwe spaken nodig zijn. Deze zijn niet in Noorwegen te krijgen en moeten besteld worden. We hebben geen keus en gaan ermee akkoord. Dit betekent wel wachten tot zeker na het weekend.
Omdat we nu vertraging oplopen willen we kijken of de operatie nu in Noorwegen kan worden uitgevoerd. We gaan naar de EHBO in Narvik, maar deze blijkt gesloten. Na half vier maar terugkomen.
Er is geen dokter, maar Annick kan een formulier invullen met gegevens en de aard van de verwonding. Morgen zal een arts haar bellen met zijn of haar bevindingen.

Op straat ontmoeten we tot onze verbazing twee mannen die ons herkennen van een stop bij de autoweg in Zweden. Het zijn de Australiërs die met een bus door Europa reizen. Eén had toen gevraagd waar we naartoe gingen. "North Cape" - "What's there?" - "Nothing" - "??".
Annick krijgt dan (do-3 aug) van een assistente te horen dat ze in Narvik niet geholpen kan worden maar wellicht door een privékliniek in Tromsø. Dit zou wel wat gaan kosten.
Na veel bellen weet Annick te bereiken dat de verzekeraar haar kosten zal dekken, maar de privékliniek blijkt met vakantie.
Rest er nog de Universiteitskliniek in Tromsø. Annick weer bellen en krijgt voor elkaar dat we ons kunnen melden bij de Legevakt (EHBO) aldaar. De gegevens en foto's uit Alta blijken hier in "het systeem" te staan.
We besluiten deze middag onmiddellijk naar Tromsø te gaan. Op één motor.

> VOLGENDE