26 april - Uçhisar, Göreme

Vandaag een soort sprookjesachtige dag. We zien het tufsteenlandschap dat is ontstaan door erupties van vulkanen. Mede door erosie zijn er talrijke markante rotsformaties ontstaan als een bijzonder maanlandschap.
We vertrokken vroeg (8 uur) via Çavuşin – Göreme – naar Uçhisar. Ook bezoeken wij de onderaardse stad Kaymakli.
In de vroege ochtend bezoeken wij een tapijtknoperij in de buurt van het hotel.
Verkooppraatje natuurlijk. Prachtig handwerk, ook van zijde, maar wat moeten we hiermee?

Gelukkig is er een terras om wat te drinken en natuurlijk ook een winkel met wat betaalbare nutteloze dingen.
Dan is het “Fortaleza”, het fort of kasteel van Uçhisar aan de beurt. Je komt daar via een klein marktje.
Het fort is een enorme rots van tufsteen waarin (woon)ruimten zijn uitgehakt.
Door weersinvloeden waren delen afgebroken, zodat nu allerlei openingen te zien zijn die ooit als vertrekken dienst deden.
We gingen niet naar binnen, maar je kunt een indruk krijgen met dit filmpje .
Wel hadden we van hier een fraai uitzicht op de omgeving.
De ondergrondse stad Kaymakli is een stelsel van ruimten en gangen, uitgehouwen in een berg. Af en toe moest je op je hurken een smal en laag gangetje door.
Dat vereiste enige lenigheid. Zeer omvangrijke mensen zouden erin vast kunnen komen te zitten.
Kaymakli zou gebouwd zijn door Phrygiërs zo'n 7-8 eeuwen BC. Het telt acht verdiepingen. Deze onderaardse stad telt niet alleen kapellen en grafkamers, maar uiteraard ook ventilatieschachten.
Het werd als schuilplaats gebruikt door christenen. Toen deze in 1923 werden verdreven bij de bevolkingsuitwisseling tussen Griekenland en Turkije werd de onderaaardse stad verlaten.
Sinds 1964 is deze verlicht en toegankelijk voor bezoekers.
De bus stopt dan bij de Zemi vallei. Het uitzichtspunt is voor enkele autochtonen aanleiding er een marktkraampje neer te zetten en de tijd te doden met het breien van sjaals. Voor een toeristenbus leggen ze graag hun werk neer.
De sjaals blijken bij sommige dames dan ook in de smaak te vallen.
Dan is het tijd om het openluchtmuseum van Göreme (UNESCO Werelderfgoed) te bezoeken. Een groot complex vele ruimten en (overblijfselen van) kapelletjes,
sommige met fresco´s of met weggehakte christelijke voorstellingen. Want moslims hier.
Tenslotte gaan we naar de Derwisjen , islamitische geestelijken die ronddraaiend zo duizelig worden dat ze in trance geraken.